辨奸論拼音版、注音及讀音：

文學家：蘇洵

biàn jiān lùn

辨奸論

shì yǒu bì zhì，lǐ yǒu gù rán。wéi tiān xià zhī jìng zhě，nǎi néng jiàn wēi ér zhī zhe。yuè yùn ér fēng，chǔ rùn ér yǔ，rén rén zhī zhī。rén shì zhī tuī yí，lǐ shì zhī xiāng yīn，qí shū kuò ér nán zhī，biàn huà ér bù kě cè zhě，shú yǔ tiān dì yīn yáng zhī shì。ér xián zhě yǒu bù zhī，qí gù hé yě? hào wù luàn qí zhōng，ér lì hài duó qí wài yě!

事有必至，理有固然。惟天下之靜者，乃能見微而知著。月暈而風，礎潤而雨，人人知之。人事之推移，理勢之相因，其疏闊而難知，變化而不可測者，孰與天地陰陽之事。而賢者有不知，其故何也?好惡亂其中，而利害奪其外也!

xī zhě，shān jù yuán jiàn wáng yǎn yuē:" wù tiān xià cāng shēng zhě，bì cǐ rén yě!" guō fén yáng jiàn lú qǐ yuē:" cǐ rén dé zhì。wú zǐ sūn wú yí lèi yǐ!" zì jīn ér yán zhī，qí lǐ gù yǒu kě jiàn zhě。yǐ wú guān zhī，wáng yǎn zhī wéi rén，róng mào yán yǔ，gù yǒu yǐ qī shì ér dào míng zhě。rán bù zhì bù qiú，yǔ wù fú chén。shǐ jìn wú huì dì，jǐn dé zhòng zhǔ，suī yǎn bǎi qiān，hé cóng ér luàn tiān xià hū? lú qǐ zhī jiān，gù zú yǐ bài guó。rán ér bù xué wú wén，róng mào bù zú yǐ dòng rén，yán yǔ bù zú yǐ xuàn shì，fēi dé zōng zhī bǐ àn，yì hé cóng ér yòng zhī? yóu shì yán zhī，èr gōng zhī liào èr zi，yì róng yǒu wèi bì rán yě!

昔者，山巨源見王衍曰：“誤天下蒼生者，必此人也!”郭汾陽見盧杞曰：“此人得志。吾子孫無遺類矣!”自今而言之，其理固有可見者。以吾觀之，王衍之為人，容貌言語，固有以欺世而盜名者。然不忮不求，與物浮沉。使晉無惠帝，僅得中主，雖衍百千，何從而亂天下乎?盧杞之奸，固足以敗國。然而不學無文，容貌不足以動人，言語不足以眩世，非德宗之鄙暗，亦何從而用之?由是言之，二公之料二子，亦容有未必然也!

jīn yǒu rén，kǒu sòng kǒnglǎo zhī yán，shēn lǚ yíqí zhī xíng，shōu zhào hǎo míng zhī shìbù dé zhì zhī rén，xiāng yǔ zào zuò yán yǔ，sī lì míng zì，yǐ wéi yán yuānmèng kē fù chū，ér yīn zéi xiǎn hěn，yú rén yì qù。shì wáng yǎnlú qǐ hé ér wéi yī rén yě。qí huò qǐ kě shèng yán zāi? fū miàn gòu bù wàng xǐ，yī gòu bù wàng huàn。cǐ rén zhī zhì qíng yě。jīn yě bù rán，yī chén lǔ zhī yī。shí quǎn zhì zhī shí，qiú shǒu sàng miàn，ér tán shī shū，cǐ qǐ qí qíng yě zāi? fán shì zhī bù jìn rén qíng zhě，xiān bù wéi dà jiān tè，shù diāoyì yákāi fāng shì yě。yǐ gài shì zhī míng，ér jì qí wèi xíng zhī huàn。suī yǒu yuàn zhì zhī zhǔ，hǎo xián zhī xiāng，yóu jiāng jǔ ér yòng zhī。zé qí wèi tiān xià huàn，bì rán ér wú yí zhě，fēi tè èr zi zhī bǐ yě。

今有人，口誦孔、老之言，身履夷、齊之行，收召好名之士、不得志之人，相與造作言語，私立名字，以為顏淵、孟軻復出，而陰賊險狠，與人異趣。是王衍、盧杞合而為一人也。其禍豈可勝言哉?夫面垢不忘洗，衣垢不忘浣。此人之至情也。今也不然，衣臣虜之衣。食犬彘之食，囚首喪面，而談詩書，此豈其情也哉?凡事之不近人情者，鮮不為大奸慝，豎刁、易牙、開方是也。以蓋世之名，而濟其未形之患。雖有愿治之主，好賢之相，猶將舉而用之。則其為天下患，必然而無疑者，非特二子之比也。

sūn zǐ yuē:" shàn yòng bīng zhě，wú hè hè zhì gōng。" shǐ sī rén ér bù yòng yě，zé wú yán wèi guò，ér sī rén yǒu bù yù zhī tàn。shú zhī huò zhī zhì yú cǐ zāi? bù rán。tiān xià jiāng bèi qí huò，ér wú huò zhī yán zhī míng，

孫子曰：“善用兵者，無赫赫之功。”使斯人而不用也，則吾言為過，而斯人有不遇之嘆。孰知禍之至于此哉?不然。天下將被其禍，而吾獲知言之名，